Średnia ocena: (10,00/1 gł)

Jeden z najstarszych kościołów krakowskich położony na krawędzi Wzgórza Błogosławionej Bronisławy na wysokości 216 m n.p.m. Początki świątyni chrześcijańskiej w tym miejscu były według legendy związane jeszcze z okresem państwa Wiślan. Pomimo to pierwsza wzmianka pisana o kościele pochodzi z 1148 roku. Do XVI wieku przechowywano tu prastary krucyfiks pochodzący z epoki ottońskiej, tradycyjnie łączony z Mieszkiem I. Obecne prezbiterium zachowało formę romańską. Po obu jego stronach znajdowały się pierwotnie archaiczne pomieszczenia liturgiczne, tzw. pastoforia, znane z kościołów chrześcijańskich Bliskiego Wschodu. W czasie najazdów tatarskich zamurowano wielkie okno romańskie umieszczone za ołtarzem. Obecnie w niewielkie okienko strzelnicze wprawiony jest kolorowy witraż. Ozdobami kościoła są także XV-wieczne freski na tylnej ścianie prezbiterium, przedstawiające cudowne rozmnożenie chleba i ukrzyżowanie Chrystusa, oraz wiszący w nawie obraz Kaspra Kurcza przedstawiający Jezusa udzielającego jałmużny grajkowi. Po zniszczeniach w czasie potopu szwedzkiego kościół przebudowano, dodając prostokątną nawę oraz dwupiętrową barokową wieżę. Na południowej ścianie zachowała się ambona z 1605 roku, z której kapłan wygłaszał kazania do wiernych zgromadzonych wokół świątyni. Budowla otoczona jest murem, a w ich obrębie znajduje się cmentarz parafialny na którym pochowano m.in. ofiary epidemii cholery, kilku żołnierzy z czasów insurekcji kościuszkowskiej i wojen napoleońskich, wreszcie cenionego kiedyś pisarza Władysława Ludwika Anczyca. Od wezwania kościoła pochodzi nazwa najbliższej okolicy – Salwator.

Ciekawe publikacje: