Historia

Pierwsze ślady osadnictwa w rejonie Leska pochodzą z ok. 400 r. p.n.e. Na sąsiadującym z miasteczkiem wzgórzu Baszta znajdowało się prawdopodobnie wczesnośredniowieczne grodzisko. Historyczna miejscowość założona została w XV w. przez Kmitów z Wiśnicza Nowego i przez ponad 100 lat była ich własnością. Drogą spadku, Lesko przeszło w XVI w. pod panowanie Stadnickich, a następnie - jako posag - dostało się w ręce Ossolińskich i wreszcie Krasickich. Gdy w 1872 r. budowana była transwersalna linia kolejowa ze Stróży do Sambora, ówczesny właściciel miejscowości - Edmund Krasicki nie zgodził się na poprowadzenie torów przez swój park, przez co miasteczko straciło niewątpliwie wielką szansę na rozwój.

W latach międzywojennych ponad połowę mieszkańców Leska stanowiła ludność żydowska. W 1939 r., kiedy na Sanie ustanowiona została granica pomiędzy Generalną Gubernią a ZSRR, Lesko znalazło się na terenie Republiki Ukraińskiej. Zniszczono wówczas wiele cennych pamiątek, szczególnie z wyposażenia zamku. Po zajęciu miasteczka przez Niemców, hitlerowcy wymordowali ludność żydowską, a po II wojnie światowej z okolicy wysiedlono Ukraińców. Miasteczko znacznie podupadło. Wielką szansę dla jego rozwoju stanowi obecnie turystyka.

Od 1997 r. Lesko jest stolicą powiatu obejmującego środkową część Bieszczadów.